മഞ്ജുള ശിവദാസ് റിയാദ്.
അരുതായ്മകളുടെ ദണ്ഡനമേകാന്-
അലസത കാട്ടാത്തറേബ്യയില്,
അരുതുകളൊക്കെ കരുതലിനാ-
ണെന്നറിയുകയെതിരു ചരിക്കാതെ.
കുചേലനേയും കുബേരനാക്കിയ-
പൊന്നു വിളഞ്ഞിടുമീനാടിന്-
ശരികള്ക്കൊപ്പം നില്ക്കേണം,നാം-
ഇവിടെ വസിക്കണമെങ്കില്.
അളവില്ലാത്ത സമൃദ്ധികളറകളില്-
നിധിയായുള്ളൊരു നാട്ടില്നിന്നും,-
കാലിക്കൈകളുമായിവിടെത്തിയ-
വേലക്കാര് നാം പ്രവാസികള്.
കനവുകള് നിറവാക്കീടും നാടിന്-
കനിവുകളേറെ നുകര്ന്നില്ലേ!
ക്ഷണിച്ചുവന്നവരല്ലെന്നാലും-
നേട്ടവുമേറെക്കൊയ്തില്ലേ!
ഊഷരമാമീ ഭൂമി കനിഞ്ഞൊരു-
ഭാസുരകാലമതോര്ക്കേണം.
കഷ്ടം വരുമൊരു നേരത്തും,നാം-
പോറ്റിയ കൈകളെ വാഴ്ത്തേണം.
തിരുഗേഹങ്ങള് നിലകൊള്ളുന്നൊരു-
പരിപാവനമാം നാടേ….നിന്നുടെ-
അഭ്യുദയത്തിനു കാംക്ഷിപ്പവരാം-
ഭാരതപുത്രര് ഞങ്ങള്…
ഇന്നോളം നീയേകിയ തണലിന്-
നേരിയ കുറവിനെയോര്ത്തല്ലാ,
അന്നം നല്കിയ നാടേ ,നിന്നെ –
പിരിയുവതോര്ത്താണീ ദുഃഖം…