മലയാണ്മ (കവിത).
മലയാണ്മ (കവിത).
കുറി തൊട്ടു നില്ക്കും മലയാള മണ്ണിൽ
കഥ കേട്ടുറങ്ങും തീരത്തു നിന്നും
പൂക്കാമരത്തിൻ തണലുതേടി
തൊട്ടിലാട്ടാനായി വിരുന്നെത്തി കാലം
കാവ്യഭംഗി തൻ കല്ലോലിനി
മലയാണ്മ തന്നുടെ മാതൃത്വമായി
ഈറനുടുത്തു കുളിച്ചു നിൽക്കുന്നൊരു
അഴകോലും മോഹിനി മാരുടെയാടകൾ
കരവിരുതിൻ മേള സംഗീതമായി
മുഴങ്ങുന്നതായെങ്ങും ശംഖനാദം
ആവോളമുട്ടാനിലയിട്ടു സദ്യയായി
ദൈവത്തിനു സ്വന്തമാണെന്നു മീനാട്
