പെണ്ണവൾ. (കവിത)

ശിവരാജന്‍ കോവിലഴികം.  (Street Light fb group)

തരളമോഹത്തിന്റെ തടവറയ്ക്കുള്ളിലും
തെളിയുന്ന നെയ്ത്തിരിനാളമായ്പെണ്ണവൾ
കാലം കുടഞ്ഞിട്ട കനലും ചുമന്നങ്ങു
കൂടെച്ചരിക്കുന്നു ദുരിതപർവ്വത്തിലും.

വാക്കിന്റെവാൾമുനയേകുന്ന മുറിവുമായ്
സർവ്വം സഹിക്കുന്നിതാമോദമോടവൾ
അബല “ന സ്വാതന്ത്ര്യമർഹതി”യെന്നുള്ള
ചപലസന്ദേശം വിധിക്കുന്നു മാനവര്‍ .

കൊഴിയുന്ന മോഹങ്ങളേകുന്നു മറവിക്കു
കൊഴിയാത്ത കണ്ണുനീർ കനലായ്പ്പുകയുന്നു.
ഒന്നുരിയാടിയാ,ലൊന്നുചിരിക്കുകിൽ
പെണ്ണവൾ പാപിയെന്നാർക്കുന്നു ലോകവും !

പഴയ സദാചാരമരുളും കഥകൾക്ക്-
മിഴിനീരിനാലവൾക്കെന്നും തുലാഭാരം !
മിഴികൊണ്ടു, മൊഴികൊണ്ടു നഗ്നയാകുന്നവൾ-
ക്കഴലേകിടുന്നു ഭയാശങ്ക നിഴലായി.

ഭാവനാതീരത്തു പെണ്ണെഴുത്തെന്നോതി
ഭാഗംതിരിച്ചതു,മിന്നിന്റെ കാഴ്ചകൾ
പെണ്ണായ്പ്പിറന്നിട്ടുമെന്നുമാ പെണ്ണിനായ്
പെണ്ണൊരുക്കുംവ്യഥ തെല്ലല്ലപാരിതിൽ !

അരുതുകൾകൊണ്ടഗ്നിപീഠം ചമച്ചതി-
ലാരാധ്യബിംബമായ് ബന്ധിച്ചു പെണ്ണിനെ.
വേണ്ടവൾക്കിനിയുമാ സംവരണതന്ത്രങ്ങൾ,
‘സഹജീവിസ്നേഹമാ‘ണിനിവേണ്ടതോർക്കുകിൽ !